به گزارش «بهداشت نیوز» نداشتن سخت است. داشتن و از دست دادن سخت‌تر. فکر کنید یک روز بیدار شوید و ببینید خواب مانده‌اید. ساعتتان لابد زنگ نزده یا نشنیده‌اید. گوش تیز می‌کنید. همه‌حا ساکت است. صدا از کسی یا چیزی در نمی‌آید. حتی حرکت خودتان، حتی خودتان دیگر صدایی ندارید! انگار در این مدت که خواب بوده‌اید اتفاقی افتاده و چیزی از جهان از دست رفته! چیزی که همه جا را تبدیل کرده به خلایی که در آن امواج صوت عقیم مانده و می‌میرند. یا نه؛ مرگ اصوات یک‌باره و ناگهان هم نباشد؛ اما هر روز صداها به گوشتان کمتر شود. انگار یکی نشسته گوشه‌ای و کنترل را دست گرفته و هی دارد ولوم صداها را، صدای مادرتان، صدای قهقهه‌ی فرزندتان، صدای جلز و ولز افتادن تخم‌مرغ توی روغن داغ، پرنده‌ای که هر روز روی درخت روبرو می‌خواند و حتی صدای دلخراش بوق ماشین‌ها را کم و کمتر می‌کند. چیزی دارد از دست می‌رود و دلتان می‌خواهد خودتان را پرت کنید روی کنترل و حتی صداهای ناخوشایند را بلند کرده و نگذارید دنیا ساکت شود. ترسناک است از دست دادن، از دست رفتن صداها، از بین رفتن قدرت شنوایی.

‎خوشبختانه اما این روزها، اینطور از دست دادن‌ها اینقدری ناگهانی نیست. غیر از اغلب موارد مادرزادی، می‌شود با مراقبت و پیش‌گیری، ریموت را در دست گرفت و با مراقبت از شنوایی، صداها را حتی برای کم‌شنواها حفظ کرد. شنوایی‌شناس‌ها و متخصصین گوش قرار است همین کار را بکنند. قرار است با همکاری هم بیشترین کمک را به افراد در معرض ریسک و خطر داشته باشند. می‌خواهند نگذارند دنیا برای کسی ساکت شود و فقدان شنوایی اتفاق بیفتد. که این از دست دادن‌ها، هزینه‌های زیاد اقتصادی و روانی دارد. اما موفقیت اینها، در گرو ارتقا سطح آگاهی مردم و ترویج مراقبت از گوش و سلامت شنوایی است. افراد باید قبل هرچیز خودشان حواسشان به مراقبت‌ها و سنجش‌های کودکی تا بزرگسالی باشد و نشانه‌ها و خطرها را جدی بگیرند. دوازده اسفند، روز شنوایی؛ بهانه‌ای است برای یادآوری همین موضوع. همین که چشم و گوشمان را باز کنیم قبل اینکه چیزی از دست برود. پیشگیری کنیم قبل اینکه با «ناگهان» ها مواجه شویم. چرا که « اقدام برای کم شنوایی، سرمایه گذاری پر منفعت» است. مبارک است این روز بر همه‌ی آنهایی که تلاش می‌کنند نگذارند جهان برای کسی صامت شود، شنوایی از دست برود